Wat een zalig weertje!

Hebben jullie ook zo genoten van het prachtige weer vandaag?
Wij in ieder geval wel! Al was het voor mij met mate 😎

Afgelopen zaterdag was ik nog heel moe (van de werkweek), mijn energiepeil stond echt op een laag pitje.
Ik had wel zin om op te ruimen in huis, stof af te doen, stofzuigen,...maar uiteindelijk ging het niet.
Dit is dus één van mijn frustraties, ik wil gewoon het huishouden doen en het lukt me niet 😑
Maar om toch iets positiefs te zeggen: het is me wel gelukt om al de vuile was te doen, mijn wasmachine heeft goed gewerkt! Want met 2 (bijna) tienerdochters heb je heel wat vuile was te verwerken, geloof me maar.

Nu moet ik even nadenken of ik die dag nog "iets" heb gedaan??
Vergeten is volgens mij toch ook wel kenmerkend voor lupus, heel vervelend, zowel voor mezelf als voor anderen in mijn omgeving.
Oh ja, ik ben nog met mijn man meegereden om de kids op te halen aan het kruidvat.
Mijn dochters hadden de lijnbus genomen naar hun favoriete winkel maar helaas zagen ze het niet meer zitten om huiswaarts te keren met de bus 🚌
Ondertussen was het al etenstijd, dus mijn man wou rechtstreeks naar de frituur doorrijden (zaterdag = frietjesdag) maar ik zag het echt niet zitten, ik wou gewoon thuis rusten in de zetel, hopende dat mijn energiepeil wat zou stijgen.

De nacht van zaterdag op zondag heb ik slecht geslapen wegens pijn in mijn handen, knie, heup, enkels en voeten. Ook de zeurende pijn in mijn been was weer aanwezig.

Maar deze ochtend ben ik toch goed gezind opgestaan met een stralend zonnetje aan de hemel 🌞
En ik had echt zo'n zin om buiten in het zonnetje mijn eerste koffie van de dag op te drinken, maar wijselijk besloten het toch niet te doen.
De zon is namelijk jammer genoeg niet zo mijn beste vriend, maar eerder mijn vijand want de zon kan mijn lupus verergeren (en vroeger deed ik niet liever dan van het zonnetje te genieten).
In de namiddag besloten we op familiebezoek te gaan, eerst twijfelde ik om mee te gaan want morgen is terug een werkdag.
Maar ondanks mijn moeheid ben ik toch meegegaan.
En daar heb ik toch eventjes op het terras in het zonnetje gezeten, zalig gewoon.
Eindelijk terug warmte op mijn huid voelen!

Nu zit ik pompaf in de zetel, ik heb het gevoel dat de zon mij geen energie bijgeeft, maar eerder wegneemt.
Ik heb barstende hoofdpijn, al mijn spieren doen pijn en ben doodmoe.

Maar toch....heb ik genoten van het zonnetje en de pijn neem ik er gewoon maar weer bij.

De zon, onze vriend en vijand








Reacties